Wat wil je later worden als je groot bent?

Young Professional Jamal Gopal 

Ken je van die mensen die sinds dat ze op de basisschool zitten precies weten wat ze willen worden? Die hun hele toekomstplan uitgeschreven hebben? En dat pad dan echt bewandelen. Of van die mensen die zeggen: “ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt?” of “mijn werk is echt mijn passie”? Nou, ik voel me precies het tegenovergestelde van dit alles: verdwaald in het (werkende) leven!

Vorig jaar november besloot ik op een random maandagochtend mijn 32-urige kantoorbaan op te zeggen. Per 1 januari, zonder iets nieuws in het vooruitzicht, stop ik ermee. Waarom? Het werkplezier was er stiekem al een tijd vanaf. Na bijna vier jaar verlaat ik een plek waar ik me thuis voel, leuke collega’s heb en van alles heb opgebouwd. Ondanks de flexibiliteit die mijn werkgever bood, trok ik het niet meer. Ik was het 9 tot 5 leven zat en de energie die er voorheen in zat, was ver te zoeken. Klinkt dramatisch hè? Maar het was echt zo. 

Typisch Gen Z ✌🏽

Nu besef ik mij dat ik als een echte Gen-Z’er klink. Niet eens 40 uur werken, en het toch ‘te veel’ vinden, zogenaamd niet te hard willen werken én het niet genoegen nemen met wat je al hebt. Maar mensen beseffen soms niet dat in deze tijd waarin wij opgroeien letterlijk alles kan. En dat al die mogelijkheden 24/7 aan je worden blootgesteld op bijvoorbeeld TikTok. Kies je voor het leven als een digital nomad, een carrière switch als stewardess of solliciteren bij een kantoorbaan die meegaat met alle trends. 

Misschien een luxe probleem en gelukkig voor ons is er werk genoeg. Alleen hoe zie ik door al die bomen het bos nog? En wat is dan hetgeen wat ik wil worden? En wat ben ik nu eigenlijk precies (aan het doen)? 

Van 9 tot 5 naar (bij)baan 🏥

Soms verklaar ik mezelf voor gek dat ik mijn financiële zekerheid heb ingeruild voor een nuluren bijbaan in de zorg. Want tja, er moet toch brood op de plank komen. M’n huur en de veel te dure zorgverzekering worden niet vanzelf betaald. Dat betekent aanpassen van mijn lifestyle. En dat is best taai kan ik je zeggen. Want, weer als een echte Gen-Z’er, doe ik niets liever dan buiten de deur te ontbijten, lunchen en avondeten. 

Deze drie eetmomenten bied ik nu tijdens mijn nieuwe werk aan in het ziekenhuis als voedingsassistente. De onregelmatige werkdagen en korte shifts zorgen ervoor dat ik tijd heb om stil te staan en nieuwe dingen uit te proberen. Daarnaast merk ik dat ik weer zin heb om te werken en fysiek werk met sociaal contact gemist heb de afgelopen tijd. Ook kan ik dit werk loslaten buiten mijn werkuren, wat voorheen niet het geval was. 

What’s next? 🎬

Sinds ik ben ‘gestopt’ met werken komen er allemaal kansen op m’n pad, die ik tijdens mijn kantoorbaan nooit had kunnen doen. Zo kan en mag ik eind maart als setdresser mee naar 

draaidagen van een korte speelfilm in Hongarije. De filmwereld ontdekken staat al langere tijd op mijn to-do list. Hier wil ik zeker in verder groeien maar als wat precies weet ik nog niet. En dat is ook een prima antwoord: het is oké om het even niet te weten. Wat helpt is veel met mensen praten, uitproberen en gewoon doen! 

Dus… wat ik later wil worden als ik groot ben?

Geen idee! En dat maakt niet uit. Het gaat erom wat ik nu doe en waar ik op dit moment energie uit haal. Er staat nog een heel werkend leven op mij te wachten, want tegen de tijd dat ik met pensioen kan zal de leeftijd op 80 jaar zitten.

In ieder geval weet ik wel dat ik later nooit groter zal worden dan 1,57, tenminste een ding wat al voorspeld is in m’n leven.